Stanisław Buczek,  Major Wojska Polskiego, absolwent Korpusu Kadetów Nr 1 im. Marszałka Józefa Piłsudskiego we Lwowoei, - urodził się 24 czerwca 1915 r. w Orzechóce. Zmarł nagle 20 paździrnika 1999 roku w Londynie.

Stanisław Buczek w kampanii wrześniowej był dowódcą plutonu 3. kampanii ckm batalionu 205. 35 Dywizji Piechoty Rezerwowej. Walczył w obronie Warszawy, a po kapitulacji był jeńcem oflagu II C w Woldenbergu oraz obozu w Murnau. Po uwolnieniu przez wojska amerykańskie, służył jako oficer w  Baonie Komandosów Zmotoryzowanych w 2. Korpusie Armii gen. W. Andersa. Warto, jako ciekawostkę, tutaj dodać, że trzeci z dzwonów bijący na przykościelnej dzwonnicy, zwany "Stanisławem" został ufundowany właśnie przez Stanisława Buczka. Franciszek Buczek, brat Stanisława, podczas drugiej wojny światowej brał czynny udział w walkach z okupantem i trafił do niewoli do obozu jenieckiego Oflag VII A w Murnau. Za swą waleczność został odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari orderem Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych i Medalem za Długoletnią Służbę.